Helga i London

Åååh det trengte vi. Etter å ha jobba va det godt med helg. Jobben, reisinga og alle inntrykka her nede tar virkelig på. Middagslur kvar dag er virkelig nødvendig og eg føle meg like sliten dagen etter. Men vi har det bra, eg har nok lært meir på denna turen enn eg har på noken andre tura og praksisplassar. Helga brukte vi på london eye, busstur rundt i London og Oxford street. London eye var ekstremt fint, vi tok masse fine bilder og fekk med oss eit frieri i "heisen" vedsida av oss. Bussturen var fin den og, men var litt kaldt og vi var vel mest gira på å komme oss på Oxford. Eg såg for meg masse shopping på oxford men kom faktisk heim med tomme hender. Butikks med masse mennesker og rot er ikkje noke for meg, og vi var slitne. Søndagen var vi på eit handlesenter litt unna oss, vi gjekk også på resturant ilag med dei andre frå Førde, dale og Florø. Så alt i alt har vi hatt ei fin helg, og vi har fått lada litt opp til ei ny veke med praksis.

-Marte Tonning

Lennox house

Lennox house

Mine siste daga på Lennox house er snart over. Arbeidstida fra 9-3 har gått veldig fint og veldig fort. Har alltid noko å gjør, kanskje eg ikkje alltid gjør så masse men det er iallfall ikkje kjedelig. En vanlig dag kan vere:

09-10 : servere og hjelpe til med frokosten. Rydde opp og hjelpe dei som er ferdig med å følge dei inn i stova.
10-12 : Sjå på tv, servere kjeks og te, og lese avisa for dei som ikkje har så godt syn  og dei som har lyst på høytlesning. Hjelpe med å dekke på borda til middagen.
12-12:30 : pause
12:30 - 13:30 : servere suppe, middag og dessert. Mate pasientar som trenge det. Hjelpe med å servere og rydde opp. Følge dei som er ferdig inn i stova.
13:30 - 15:00 : Sjå på TV, holde aktivitetar, servere te.  På mandag stelte eg neglene til alle damene som ville det, filte dei og tok på neglelakk.

Som dåke ser så har vi alltid noko å gjør, å holde aktivitetar er kanskje det viktigaste vi gjør og det eg gjør mest sidan eg er student.

Etter å ha jobba i to veke har eg blitt godt kjend med dei ansette, huset, reglane osv. Her er noko + og - som eg syns er her iforhold til Norge.

+ ser veldig "heime" ut, veldig koselig. Masse bilde og pynt på veggane.
+ mat: dei får velge mat sjølv, har meny og valgmuligheter kvar dag. Borda er fint dekka på og dei får sitje med kven dei vil.
+ har mange tilsette som er aktivitøra, det gjør at dei har mange felles aktivitetar utløpet av veka og dagen.  I Norge har vi kun 2 som va på den avdelinga en har jobba på ein gong i veka.

- stemmebruk: nokon av dei kan nesten skrike til pasientane, og det er noko eg reagerer på og pasientane. Dei kan og kjefte på dei om dei gjør noko gale eller feil, men å kjefte til en pasient som er veldig dement er lite hjelpsomt. Dei blir berre sure og glømmer beskjeden kort etter den er gitt.
- Hygiene: teppe på golvet, blir skremt av tanken på alt som ligge i det steppe. Dei spyttar på teppe og søle konstant sida dei drikke teen i stova. Eg har heller ikkje sett noko spesielt til handhygiene, hygienen i stelle er eg usikker på grunna eg ikkje har vert i stell. Dei har ikkje nokon spesielle reglar når det gjelder negler, eg syns både personellet og pasientane har lange negler.

Ellers syns eg at eg har vert heldig med arbeidsplassen. Den er veldig stor og oversiktlig og minna deg veldig om en sjukeheim som heime. Lennox har heile 5 etasjar og nesten hundre senge, så den e bra stor.

Lennox house

Dagane i praksis har gått kjempe fort, kan ikkje tru vi e godt over halvveis av praksisdagane. Dagane har gått så ekstremt fort, men det blir nok godt å komme heim igjen og. Den norske dusjen er kanskje det eg savnar mest, så det seier vel kanskje det at vi har hatt det godt her.

Eg begynner å bli bedre kjend med kollegane mine og pasientane så det gjør jo arbeidsdagen lettare. Det er veldig interessant å høyre på alt dei har å fortelje, om bryllupsdagen deira og andre tøffe ting dei har opplevd som foreksempel at sønnen til ei dødde av kreft og ei anna fortalte idag at tvillingsøstra hennar blei påkjørd rett framfor ho. Ho fortalte kor hjelpesløs ho følte seg og at ho berre låg der heilt flat. Kva skal man sei? ..

Eg prøver å finne på litt aktivitetar med dei, idag tegna eg med en pasient, lest avis og sett på TV. Kjøkkenet var og ute av stand idag, men det gjekk heilt fint. Det eg ikkje likte var at dei jobba på kjøkkenet og lagde masse støy medan pasientane spiste middag. Dei kunne vel sagt ifra at dei kunne ta pausen då i 30 minutt istedenfor rett etter pasientane hadde spist.

Fredag 11.03.2016

Denne veka har gått kjempe fort. Eg har kome godt inn i rutinane på arbeidsplassen, så dagane er fullt opp med gjeremål. Eg har også prata mykje med pasientar og kollegarar, og trives kjempe godt ilag med dei. Dagane går ofte i dei same, men eg trives godt med det. Etter kvart som eg er der, legg eg merke til fleire og fleire ting. Ein merkar godt at hygienen ikkje er den same som i Noreg. Dei er ikkje så grundige på om alt ligg opp i bosset, Ofte ligg bæsjebleier på golvet, og dei skrapar saman alt bosset før dei tar det med ut og kastar det.

Dei siste dagane har eg arbeida mykje med kommunikasjon. Det er lettare å snakke engelsk no, og eg føler kommunikasjonen går mykje lettare. Når alt av stell og mating er unnagjort, prøver eg å finne på aktivitetar med brukarane. Det er ikkje alle pasientane som ein kan gjere aktivitetar med, på grunn av ulike hemningar. Men dei pasientane ein kan gjere aktivitetar med, er veldig glade i brett spel. Det går ofte i Scrabble, og eit spel som heiter «upwords». Dette spelet er det same som Scrabble, berre at ein kan byggje på orda oppover. Ein anna aktivitet nokre av pasientane likar er å teikne. Dei har ein perm, der ein kan finne fram teikningar som ein kan fargelegge.

Eg får ikkje lov å ta bileter på arbeidsplassen min, så blir dessverre ingen bileter. 

Siste helga i London

På fredag var vi på musikalen "The Lion King", det var ein fin opplevelse. Vi vart litt forsinka, då det var veldig vanskeleg å finne fram, men vi kom oss fram, 10 minutt forsinkelse etter å ha sprunge rundt i ein halvtime for å finne fram. 

På Lørdagen reiste vi på eit shoppingsenter - Westfield Stratford City. Det var eit stort senter med mange butikkar. Der fekk vi gjort unna siste shoppingen, og svidd av siste rest av pengane før vi skal heim om nokre dagar. 

Søndag var det strålande sol, og fin temperatur så då fann vi ut at vi ville reise til Hyde Park, vi måtte reise ei god stund men det var verdt det! Vi hadde ein fin dag, og tok mange fine bilder!

Bilder frå Søndagen på Hyde Park.

- Iselin og Kristiane

Fredag 11.03

På Fredag i praksis starta vi som vanleg med morgonstell, eg var med på 2 stell før eg mata eit par pasientar. Morgonstellet går veldig fort, og på kort tid er mange pasientar oppe. Nokon et frukost på spisestua mens andre går rett på stua for å ete. Etter frukosten sit pasientane å slappar av, nokon teikar, ser i bøker eller puzlar puzlespill. Så når klokka blir halv12 begynner dei å ta med pasientar på do før lunsjen som begynner 1230. Då kjem det inn mat til kvar pasient, der det står namn på fata, og vi delar ut og hjelper dei som treng hjelp med maten.

Når lunsjen er ferdig får vi alle pasientane inn igjen på stua før det er tid for oss å ete, vi har lunsjen vår 1330-1400. Når klokka blir 1400, begynner vi med aktivitetar. På fredag mala vi saman med pasientane. Det var klipt ut blomstrar som dei skulle male på. Vi hadde 2 og 2 bort til bordet og dei fekk sitte der å male ei stund, før vi fekk bort to nye. Vi sat til klokka var 1515 å mala, før vi reiste heim og var klare for helg!

Siste veka i praksis

No er vi veldig klar for heimreise, ikkje mange dager igjen før vi er heime .

Desse vekene har gått veldig fort, og er blitt meir og meir kjent med både pasienter og kollega. Vi begge to har lagt godt merke på forskjellen mellom sjukeheimen er i London og i Norge. Her i London sitt for det meste pasientane aleine mens dei andre kollegane er opptatte med stell etter frokost. På desse sjukeheimane som meg og Silje er på blir ikkje pasientane tatt opp til frokost, med mindre dei er våkne. Paseintane som ikkje er stelt, blir servert frokost på senga . Kollegane går heller inn til pasientane etter frokosten og steller dei.

Eg (Birgitte) ser at faktisk nokon pasienter ikkje blir stelt i det heile tatt. For kollegane har ikkje tida til det.  På sjukeheimen der Silje jobber merker ho at når kollegane har lite å gjere på går dei heller sammen i eit stell på ein pasient. Vi begge ser at kollegane sette lite av tid til å sette seg ned med pasientane å prate med dei.


I helge har vi vært på musikal, løvenes konge. Det var ein fantastisk opplevelse. Men komplisert start. haha , nei vi sleit veldig med å finne fram så det endte jo med at vi måtte springer langt for å finne fram til musikalen. Med 10 minutt forsinkelse, kom vi oss heldigvis inn.

På lørdag reiste vi på shopping, så vi kan sei vi er begynt bli litt lei shopping no. 

Her i London er våren begynt å komme

Vi er veldig spente på kva dei siste dagane vi bringe. Så blir det heimreise på fredag og utdeling av diplom fra ADC på torsdag. 

Ha ei strålande veke :) 

- Birgitte og Silje 

Praksisbesøk hos Iselin, Silje og Marte.

Denne dagen starta og tidleg. Med besøk kl 10,12 og 14 på ulike stadar og med bra med reiseveg gjeld det å halde tunga beint i munnen og kartet rette vegen.
Starta hos Iselin på Seymore House. Denne heimen ligg fint til i ei gate i nordvest London og er ein del av ei rekke med boligar som ser ut som, og har vore fine privathus. Dette ser ein mykje av: fine, store herskaplege bustadar som vert gjort om til små private institusjonar Dei fleste Nuring Homes er ikkje ein del av det offentlege systemet men privat drevne. Mange av dei er ganske dyre å bu på.

Iselin og Ingrid frå Florø er godt i gang i frukosten når eg kjem. Vi snakkar litt med sjefen om korleis det går og aktivitetar dei kan vere med på. Jentene syner meg nokre flotte veggar med bilete dei har har hengt opp. Ein heidags kjedeleg arbeid seier dei, men veldig fint for miljøet til pasientane.

Vidare går ferda til Sedra Nursing Home der Silje og Stine frå Florø er. Denne institusjonen var eg på for to år sidan og det er veldig hyggeleg å helse på sjefen som huksar meg og ønskjer meg velkommen tilbake.
Dette er ein liten heim med berre 19 pasientar. Den er veldig kommerleg og trong. Ingen av pasientane har eige bad og det meste foregår på stua. likevel kjenner ein at det er ei god atmosfære, med aktivitet og innhald. Det går i førebuingar til morsdag, som er i Mars i England.

Etter dette besøket skal eg forflytte meg til ein kant av byen eg ikkje har vore før. Marte og Hristo frå Florø er på Lennox House lenger aust i London.  Når eg går av undergrunnen her er det eit anna bybilde som møter meg. Det er slutt på fine gater med hus og hagar. Her er det trafikk, butikkar, marked og folket speglar London som den fleirkulturelle byen den er. Heile verda er samla her.
Lennox House er det neraste eg har vore det vi tenker på med institusjon som her heime. Ei stor, forhaldsvis ny bygning med avdelingar over 4 etasjer og tilsaman 80 pasientar. Institusjonen er for demente og er inndelt etter kor i sjukdomsutviklinga du er.

Det er utruleg kjekt og lærerikt å få anledning til å sjå institusjonane og snakke med folk som jobbar der. Vi lærere mykje. Refleksjon om korleis vi har det her, og korleis det vi ser og opplever det er der, er nyttig lærdom.


 

Dagane i praksis har gått kjempe fort, kan ikkje tru vi e godt over halvveis av praksisdagane. Dagane har gått så ekstremt fort, men det blir nok godt å komme heim igjen og. Den norske dusjen er kanskje det eg savnar mest, så det seier vel kanskje det at vi har hatt det godt her.

Eg begynner å bli bedre kjend med kollegane mine og pasientane så det gjør jo arbeidsdagen lettare. Det er veldig interessant å høyre på alt dei har å fortelje, om bryllupsdagen deira og andre tøffe ting dei har opplevd. Når man møter ein person er det ikkje sånn at man tenker seg til kva den har opplevd, om personen har gått gjennom en sterk kamp med kreft, minsta sønnen sinn med ei ulykke eller sjukdom eller å sjå nokon bli påkjørd.

Eg prøver å finne på litt aktivitetar med dei, idag tegna eg med en pasient, lest avis og sett på TV. Kjøkkenet var og ute av stand idag, men det gjekk heilt fint. Det eg ikkje likte var at dei jobba på kjøkkenet og lagde masse støy medan pasientane spiste middag. Dei kunne vel sagt ifra at dei kunne ta pausen då i 30 minutt istedenfor rett etter pasientane hadde spist. Eg har enda ikkje vert med på noko stell av pasientane, men syns egentlig det går fint så lenge eg har noko å gjør.

-Marte

2 veka på Lennox house

No har vi jobba en del daga og e komt inn i rutinene her i London generelt og på praksisplassen. Forskjellene på her og Norge begynner å bli store etter å ha blitt betre kjend her, nokon fordelar og nokon ulemper. Eg syns at pasientane her blir snakka til dårligare her enn heime, dei kan skrike og kjefte på pasientane om dei er i vegen for dei eller andre og det er eg ikkje vand med heime. Eg er også litt usikker på når dei er sinte og ikkje fordi dei snakka så høgt, føle dei skrike heiletida og det e noko pasientane har sagt til meg at det e bra eg ikkje gjør. Dette gjelder selvfølgelig ikkje alle! Sjukeheimen er veldig koselig og det ser meir ut som en heim enn det gjør i Norge. Veggen e fylt med bilde på alle romma, både på fellesromma og på soveromma. Pasientane sitt også meir aleine her enn dei gjør i Førde, eg sit ofte aleine med dei i stova medan dei andre ansette er på kontoret eller gjør kontorarbeid i gangen. Idag var eg aleine i stova medan dei andre hadde møte, og då begynte 3 av pasientane å sloss, eller eine slo dei to andre og dei andre berre skreik, kjefta og trua tilbake. I denne situasjonen blei eg veldig usikker, eg va aleine og eg hadde ikkje sett nokon av dei pasientane slik så eg var usikker på korleis eg skulle håndtere dei og kva dei kunne vere istand til å gjør. Eg fekk pasientane til å roe seg og sette seg ned på forskjellige plassa, så det ordna seg.

Dagane mine går egentlig å sitte i stova og prate med pasientane, holde litt aktivitetar, servere og rydde opp te, hjelpe til under måltid og der det trengs. Idag lærte eg litt quikstep av eine pasienten også fulgte eg eine pasienten opp på en aktivitet i etasjen over. Dei hadde litt aktivitetar for kvinnene  siden den va den internasjonale kvinnedagen idag. Det er 3 aktivitøra på huset som finner på litt diverse for pasientane. Dei jobbar også kvar dag.

Å snakke med pasientane er veldig interessant, mange av dei har mykje å fortelje. Er så mange som har opplevd så mykje, både på godt og vondt. Dei er jo gamle så er kanskje ikkje rart dei har mange historier på lur. Eg trivast iallfall godt på Lennox house,  og føler meg godt tatt imot av både pasientane og dei tilsette. Mange av pasientane hugser meg faktisk igjen og forteljer dei andre pasientane kven eg er og kvifor eg e her fleire dagar etter eg har sagt det til dei, så eg veit ikkje heilt kor demente dei er. Mange av dei er iallfall i startfasen av å bli dement. Mange av pasientane er veldig klar over at dei er begynt å bli demente og glømmer ting, eg merker at det påvirka pasientane psykisk. Dei stiller seg spørsmål om kvifor det måtte bli dei og skjønna ikkje kvifor dei har fått det fordi det ligger ikkje i familien og at dei hat holdt seg funne og friske.

-Marte Tonning

Helg

Denne helga har vi både slappa av og opplevd mykje. Fredagen tok vi ein roleg kveld heime, før vi var tidelig oppe lørdagen. Klokka 11 skulle vi på London eye. Dette var kjekt, og fekk sett mykje av London. Etter London eye reiste vi på ein sightseeing buss tur. Dette blei ein kald tur då vi måtte sitte ute. Men då vi fekk valet om å kjøre vidare med bussen, eller å reise på shopping var ikkje valet vanskeleg. Vi fann fram til nærmaste undergrunn og tok den til Oxford street. Der blei det eindel shopping, før vi reiste tilbake til vertsfamilien. Søndagen reiste vi på outlet, og shoppa endå meir. På kvelden reiste vi og åt middag ilag med resten av gjengen som reiser. Vi la oss tidleg for å lade opp til ei ny veke i praksis. 

-Iselin, Kristine, Marte og Kristiane

Første veka

Denne veka har det vert mykje av det å kunne observere kva dei gjer, korleis dei behandla pasientane og rutinane på ting som foregår på sjukeheimen. 

Det vi har gått gjøna på sjukeheimane, har vi lært mykje av i frå før av på skulen og i praksis. Eg har fått sett fleire negative side med å kunne behandle og dårlig oppførsel frå pleiarane til pasientane. Eg har reagert og har nekta det å kunne vere med på enkelte ting, fordi at eg føler det er ein feil måte å kunne hjelpe pasientane på. Det eg har fått kunne sjå der, er ting som eg ikkje ville ha gjort, det eg ville ha gjort er å kunne funne fleire og betre tiltak til å kunne gjere og det å løyse eit problem på. Men det er ikkje berre negative side eg har fått kjennskap til i frå sjukeheimen, det er fleire positive side også, det er aktivitetar og teknikkar ein finn på med pasienten, det har vert mykje å ha lært av pasienten og pleiarar. 

Vi ser store forakjellar i frå sjukeheimar i frå Norge og her i England.

Her i London, er det strenge reglar på kva vi studenter får lov til å vere med på. fram til hit har vi observert stell, vi har snakka mykje med dei eldre, servert te og målt blodtrykk daglig. 

Meg og Birgitte har forskjellige arbeidsplassar, på Knights Court Nursing Home der Birgitte jobbar, er det ein aktivitetsplan for heile veka: 

 

På Sedra Nursing home, der eg jobba, har vi også ein tavle der det står aktivitetar, kva dag det er, dato, åratal og kva vær det er ute. 

Dette er ganske greit å kunne ha, slik ein kan ha oversikt over kva som skje i løpet av dagen.  

 

- Silje og Birgitte. 

Tysdag veke 2

Då er vi snart halveis i praksisen, og så langt går det bra. Dagane er ganske like, og eg begynner å bli vandt med rutinane. Kvar morgon startar eg med å være med i stell. Kvar arbeidar har fire pasientar kvar som dei steller. Dersom ein har ansvaret for vaskerommet, har ein berre tre pasientar. Kvar dag får eg ein vegledar eg skal følgje i stellet. Ho eg arbeida med hadde budd i norge i 27 år, og budd i Florø i 17 av dei. Det var kjekt å kunne snakke norsk på arbeidsplassen, då eg vanlegvis berre snakkar Engelsk.

På pleieheimen er det kun ein sjukepleiar på arbeid om gangen. Då resten av pleiarane er helsefagarbeidarar og assistentar. Sjukepleiaren er manageren på pleieheimen. Det er sjukepleiaren som lagar til medisinar, og skal sjå på pasientane om dei blir sjuke. Manageren/sjukepleiaren er den som tek seg av kontorarbeid, og er ikkje med i stell. Ein merkar godt kven som er sjefen på arbeidsplassen, då ein har mykje meir makt over arbeiderane.

I stellet har eg merka at det er stor variasjon på korleis ting blir gjort, og kor nøyen dei er på å få brukaren rein. Det er også dårlegare hygiene enn kva vi er vande med i Noreg.  Alt stell blir gjort i senga. Når dei er ferdige med stellet, skiftar dei lakenet. Kvar pasient har også ein vask på rommet sitt. Kleda til pasienten blir kasta på golvet, og kremar ligg utover heile rommet. Dersom pasienten ofte får besøk, brukar dei å rydde rommet skikkelig. Men dersom pasienten sjeldan får besøk, er dei ikkje like opptatt av at det skal sjå fint ut.

Etter stell er eg med og serverer lunsj, og matar pasientar. Etter lunsj prøvar eg å finne på aktivitetar med pasientane. Dette er ikkje alltid like lett, då dei ofte er trøtte eller ikkje i stand til å være med å spille. Men det er nokre få pasientar som likar og spille, og eg set meg ofte ned med dei og spelar. 

-Kristiane

Veke 2

Andre veka på praksisen er i gang å det har hittil gått fint! Det er lange dagar, men dagane går fortare og fortare då vi har fleire arbeidsoppgåver no enn i forrige veke.

Idag, Tysdag har vi for første gong vore med i stell og fått observert og delteke litt. Stellet i seg sjølv er heilt likt som ein gjer det i Norge, men i forhold til Norge så er det ikkje så hygienisk og ein brukar ikkje like god tid til kvar pasient. Alle dei som arbeider der får kvar sin lapp om morgonen med dei pasientane dei skal stelle, og når pasientane er stelt finn ein frokost til dei, om det ikkje er nokon med god tid på spisestua.

Etter at alle har ete frokost, sit alle pasientane på stua, der dei ser tv eller driv med andre aktivitetar, vi har til dømes å puzzle eller teikne. Når klokka nærmar seg halv 1130, byrjar pleiarane å ta pasientane på do før middagen 1230. Under middagen er vi med å mate dei pasientane som ikkje klarer å ete sjølv. Etter middagen er det lunsj for oss som arbeider, etter at vi har fått alle pasientane inn igjen på stua.

Når vi er ferdige med vår pause byrjar vi med aktivitetar, der kan vere som sagt å puzzle, teikne, sjå i bok eller noko som vi gjorde idag at vi har ei matte på golvet, der det er forskjellige ruter med poengsummar, så skal pasientane kaste risposar å få poeng, og så er det som regel musikk på, på denne tida så då er det nokon pasientar som også dansar, eller dei sit berre å pratar å slappar av. Det held vi som oftast på med fram til klokka blir 3, og vi er ferdige for dagen.

-Iselin

Northwood Nursing Home🏫🌿🍂

Då er eg ferdig med min sjuande dag i praktisk her i London. Eg er utplassert på ein sjukeheim som heiter Northwood Nursing Home, det er ein privatsjukeheim, som vil seie at dei sjølv betalar for å bu der. Her finner vi pasientar med ulike behov, psykisk sjuke, dement, eller ulike typar skader. Sjukeheimen har 3. etasjar med tjue rom. Den ligger i eit byggefelt i Nortwood, 1time i fra der eg bur.   

Arbeidsdagene her på Nortwood er ganske så like praksisdagane eg hadde på Førde helsetun sist praksisperiode, der vi byrja med rapport i 08.00-tida. Når vi var ferdig med rapporten, har vi "tea time", som dåke sikkert veit går det mykje i tea her i England. Dagane går eigentleg i  å pleie pasientane utifrå deiras behov. Det er veldig spennande å sjå kordan andre land arbeidar, eg er sjølv overraska over hygienen her nede, sjølv om det er vegg til vegg teppe, så er det utrulig reinsleg rundt oss, skifting  av seng, hanskar og frakkar er noko vi gjere heile tida. Når det gjelder maten dei får servert til middag, så er den mykje betre en kva den er  i Norge. Her får dei velge mellom tre til fire middagsretter kvar dag, som f.eks. Kylling, pasta eller gryte med tilbehør. 
Før eg reiste ned til London satte eg meg nokre mål, blandet anna eit mål som handla om hygiene, livskvaliteten og kordan man skal kommunisere med ulike brukara utifrå behova deira. Dette er noko eg har fokusert mykje på og det kjem eg til å fortsette med. Det er lærerike dagar, når eg kjem på arbeid får eg en ein veileder eg skal følgje den dagen, der eg skal observer og vere med på stell av pasientar. Kollegane eg arbeidar med tok meg i mot med varmearmar, det er utrulig kjekt å arbeide på Northwood Nuring Home, der alle er hyggelig og i møte kommande med alle. Eg ser fram til fleire arbeidsdager her i London.

Lennox house

Grunna missforståingar og feil informasjon har ikkje eg fått jobba dei 2 første dagane. Eg har tilbringt  nokon tima på adc Collage og fått noken oppgåve mens dei andre har jobba. I og med at eg ikkje har fått jobba enda har eg ikkje fått så mange inntrykk av turen enda, følest enda meir som en ferie med kvardagslivet. Heldigvis har vi fått ordna problema med Lennox house og imorra skal eg ha min første dag på jobb. Eg er veldig spent, og forventa egentlig det verste. Diana (kontakten vår fra adc Collage) sa at vi måtte forberede oss på det verste og heller bli positivt overraska. Eg er spent på korleis dei tar oss imot og korleis det vil gå med språket. Eg har jo snakka litt med dei andre og korleis dei opplever jobben så eg føle meg litt klar på det som kan skje, og korleis dagane blir.

Så langt av turen har vi gått litt tura i område og vert på eit lite shoppingsenter berre noken minutts unna, her går det også an å gå. Engelsken går overraskande bra her nede iforhold til det eg hadde tenkt, men det blir vel kanskje noke anna når eg skal jobbe? Å finne fram går også greit, om man tar litt feil er det enkelt å finne tilbake. Eg merka at vi blir fort slitne her, så vi har lagt oss ganske tidlig kvar kveld.

-Marte

Eastbury Nursing Home

Då er eg ferdig med tre dagar i praksis, og inntrykka er veldig blanda. Eg er utplassert på Eastbury nursing home, der eg arbeidar med brukara som har problem med fysisk og mental helse. Demente, bipolar, cerebral parese og pasientar med hovudskade er berre få av dei mange sjukdommane dei ulike brukerane har. Til saman er det 18 brukara. Dei aller fleste ligg på enkeltrom, men det er også nokre brukara som ligg på dobbelt rom. På dobbelt romma er det gardinfohenga som skil sengene frå kvarandre.

Kvar morgon får eg ein vegleder som eg skal vere med. Då observerer eg stell på ulike pasientar. Til no har eg observert at det er ganske store forskjellar på stell i forhold til kva det er heime i Noreg. Dei vaskar seg mindre på henda, og dei er mindre nøyen på hygienen. Vanlegvis er eg med på stell frå då eg kjem klokka 9 til klokka 12.

Lunsj et dei Ca klokka halv 1. Då er eg med og serverar drikke, og matar pasientar. Dei får velje mellom to rettar, pluss dei får ein liten dessert etterpå. For eksempel i dag kunne dei velje mellom kylling, eller pølser. Til dessert var det crème brulee. Etter all maten, er det vanleg å drikke te. Då er det mange brukara som tek denne med seg inn på rommet og slappar av.

På slutten av dagane prøver eg og Theresa som kjem frå Dale og finne på aktivitetar med brukarane. Ting vi har gjort til no er å spele Scrabble, kort og spele med ein plastikk fotball. Eg har fått vore med på mykje meir enn eg trudde eg ville, og er fornøgd med praksisplassen min. Men eg tykkjer eg må spør mykje om arbeidsoppgåver sjølv, og ofte får eg til svar at dei ikkje treng hjelp. Dei eg arbeider saman med er snille, men litt vanskeleg å få kontakt med. 

                                                             (Eastbury Nursing Home)

                                                                        -Kristiane

Seymour House

Eg er utplassert på Seymour House i Northwood. Der begynner arbeidsdagen kl09.00 og varer til 17.00, eller 15.00 då det er ganske lenge å gå til 17.00. Eg har no vore der i 3 dagar og for det meste har vi observert, vore med å servert te og mata pasientane. Vi får ikkje vere med på så veldg mykje sidan vi ikkje er 18, og det er ganske strenge reglar i England, så vi har til dømes ikkje vore med i stell og anna pleie.

På sjukeheimen bur der eldre som er demente, eller dei er berre veldig forvirra. Der er 24 rom, og eg trur det bur nokon på alle rom, så er det ei stue der det står ein stol til kvar pasient, og det er ei spisestue der alle saman sit å et alle måltida saman. Til frokost får pasientane te, og dei kan velje mellom gryn og melk, toast eller sandwich med syltetøy eller peanøttsmør, og til middag får dei alltid velje mellom 2 forskjellige rettar.

Hygienen her er mykje betre enn eg hadde forventa, sjølv om den ikkje er like bra som i Norge. Der er ikkje vegg til vegg teppe, som det er dei aller fleste plassar i England, og når vi er i spisestua under middagen brukar alle forklede og hårnett. Men det dei ikkje har her, som er heilt vanleg i Norge er dispensarar med antibac på veggane, og som eg ser vaskar dei seg ikkje så ofte på hendene, men med tanke på det eg hadde førebydd med på så er det betre enn eg hadde forventa.

Eg har eit veldig blanda inntrykk av sjølve Seymour House, personalet er veldig greie når vi først pratar med dei, men eg føler ikkje at vi har blitt så veldig godt tekne imot. Vi har ingen faste vegleiara, noko som er litt synd sidan vi då står mykje opp og ned å ikkje heilt veit kva vi skal gjere, og når vi spørr etter arbeidsoppgåver takkar dei ofte nei til hjelp og vi står der utan arbeid, elles er det ein grei arbeidsplass med greie folk.

-Iselin

 Arbeidsplassen min

 Spisestua

I dag har eg vore ute i tre praksisbesøk så dagen starta tidleg. Kl 10 var eg på plass på Eastbury Nursing Home der Kristiane er saman med Theresa frå Dale. Dette er ein Nursing Home der vaksne menneske med psykisk sjukdom bur. Det er interessant å få snakke med ho som driv institusjonen sjølv om ho er litt avmålt og eg vert berre vist rundt i kjøkken og opphaldsrom.
Elevane har endå mest gått saman med nokon og observert.
Neste besøk var Northwood Nursing Home. Dette var i gangavstand. Herleg å gå i utkantlondon og kjenne vårsola varme i nakken og sjå Magnolia og Påskeliljer i knopp. Her trefte eg Kristine og Vilde frå Dale. Dette er og ein institusjon med psykisk sjuke frå 50 til 90år. Eg blei teken varmt i mot av sjefen og han synte meg stolt rundt. Institusjonane har eige kjøkken og her kunne dei velje mellom 4 ulike rettar til middag. Spisestove og matlukt i gangane gjer det ganske heimleg. Institusjonen speglar elles det internasjonale London. Eg helste på tilsette frå Polen, Burma,Kenya, Indonesia, Fillipinene, Thailand og India. Elevane har blitt tekne godt i mot og har ulike oppgåver.
Så gjekk ferda vidare med undergrunn og buss til Birgitte. Ho er saman med ei jente frå Belgia. Tolmod er ein dyd seiest det. Etter å ha venta ein time etter avtala tid fekk eg beskjed om at sjefen ikkje hadde tid til å møte meg likevel. Eg fekk sende spørsmål og beskjedar gjennom sekretæren. Ja, ja, eg og Birgitte hadde no fått prata lenge og ho fortalde om det ho visste så langt. På denne institusjonen hadde ikkje elvane fått observert så mykje endå så vi ba om at dei måtte få/ få sjå fleire oppgåver.
Så opplevingane og kva dei får vere med på varierer ganske mykje. Det gjeld berre å prøve å tenke at det er læring i det og.

Første dagane i praksis

I løpet av desse to dagane i praksis, har vi ikkje fått gjort så mykje. Det er ganske strenge regler på grunn av at  vi er nye og at vi er under 18. vi har for det meste observert og servert te og mat. arbeidsdagane er lange. 

Første dagen på arbeidsplassen, merka vi at det var ganske stor forskjell i frå det vi er vante med i frå Norge av. På korleis dei var mot pasientane, rutinene deira og språk. Det var uvant å snakke på eit anna språk, men kom fort inn i det etter kvert. 

Avstanden frå arbeidsplassane og arbeidstidene våre var veldig forskjellige. Eg arbeida i frå 08:30 til 14:30, og Birgitte jobba frå 09:00 til 17:00 og ho hadde kortare avstand til jobben i frå heimen enn det eg hadde. Men så langt går det bra, men arbeidsdagane kan virke lengre når ein har lite å gjere på. 

Sedra Nursing Home (Silje)

Knights Court Nursing Home (Birgitte)

Gleder oss masse framover til å få arbeide meir  :)

-Silje og Birgitte. 

Forbredelsane og våre første inntrykk av london

Sjølve forberedelsene til turen var ikkje så store, tida før turen gjekk veldig fort og plutselig var dagen komen. Vi starta reisa søndagsmorning 05.00, og var i Bergen rundt 09.00. Derifrå tok vi flyet til London, sjølve flyturen tok rundt 2timar. På flyplassen vart vi møtt av en som skulle kjøre oss til Adc Collage, det var her det gjekk opp for oss at vi skulle bu her i 3 veker.  Vi blei fort henta av vertsfaren som kjørte oss "heim", velkomsten var veldig fin. Vi blei møtt av vertsmora når vi kom inn og ho viste oss litt rundt i huset. Forventningane på standarden til huset og maten var veldig låge etter at vi hadde høyrt masse frå andre. Huset hadde ikkje vegg til vegg teppe som forventa og roms hadde grei størrelse, vi føler oss som heime. Maten vi har fått så langt har egentlig vert ganske lik maten vi får i Norge (lasagn, kylling og ris, kvit fisk med poteter), vertsmora laga og lunsj til oss kvar morgon med grove rundstykke, salatblad, skinke, ei frukt og ei flakse med vatn, noko som vi er veldig fornøgde med.

2 dagen skulle vi møte opp på Adc Collage klokka 09.00, vertsfar fulgte oss heilt til døra. Vi Adc Collage fekk vi informasjon om London,  korleis vi skulle finne fram og litt korleis vi måtte snakka med engelske mennesker. Forskjellene fra her til Norge e ganske store når det gjelder høflighet og måten vi snakkar på. Vi merka fort at ord som thank you og sorry måtte komme inn naturlig i setningene våre. Etter litt informasjon fekk vi kart og skriv om korleis vi skulle finne fram til arbeidsplassane våre, og då var vi sikkelig i gang følteest det. Ingen gjekk aleine så det gjekk egentlig fint å finne fram, selvfølgelig gjekk vi litt fram og tilbake men at vi fant fram var over våre forventninga første dagen.

Turen så langt har vert fin, føler ikkje heilt at det har gått opp for oss enda. Det følest meir som en ferie, men trur det blir annleis etter å ha fått jobba litt.


-Marte og Kristine

Dag 1 og 2 i London

No er vi komt fram til London og alle reiser har gått veldig bra. Vi kom til London 13.30 på Søndag, då blei vi kjørt til ADC college som er det college som skulen samarbeidar med. Dei stod vi i nokre minutt før vertsfaren vår kom å henta oss og køyrde oss hit vi bur. Vi bur med ei dame og ein mann, og er veldig fornøgde med både familien og huset, så vi har det veldig bra.

Mandag morgon gikk vi til ADC med vertsfaren vår, dei vi skulle møte kl09.00, det tok kun 5 minutt å gå. På ADC fekk vi veldig mykje informasjon og vi fekk reiserute til jobb så vi lett skulle finne fram dit. Når klokka nærma seg 11.30, skulle vi ut å prøve ruta til jobb. Vi (Iselin og Kristiane) arbeidde veldig nært kvarandre så vi tar både buss og undergrunn ilag, noko som er veldig greit sidan vi bur ilag også. Når vi har komt av undergrunnen går vi kvar vår veg og det tek ca 5 minutt for begge to, og vi finn lett fram.

Etter vi hadde funne fram til arbeidsplassen tok vi undergrunne tilbake til busstasjonen der det ligg eit shoppingsenter. På shoppingsenteret åt vi lunsj saman med Birgitte og Kristine på burgerking før vi møtte Marte og Silje og gikk innom ein del butikkar og fekk brukt litt pengar før vi reiste heim, åt ein god middag som vertsmor laga før vi dusja og hoppa til sengs og sovna ganske fort.

-Kristiane og Iselin

 Arbeidsplassen til Iselin

 Reiserute til jobb